ಮಾನಸ ಸರೋವರ

ಮೈ ಚಾಚಿ ಮಲಗಿದ್ದ ಮನಸು

ಒಂದು ಸರೋವರ.

ಪಡುವಣ ಸೂರ್ಯನ ಚಿನ್ನದ ಕೋಲು

ತಿವಿಯುತಿತ್ತು ಬೆಚ್ಚಗೆ

ಮೌನದಲೆ

ಗಳಿಗೆ.

ರಾತ್ರಿ ಚಂಡಮಾರುತ;ಒಳಗೆಲ್ಲ

ಡುಬು ಡುಬು ಡುಬು,ಹೊರಗೆಲ್ಲ

ಪರ ಪರ ಪರ.

ಚಂದ್ರ,ನಕ್ಷತ್ರ-

ಇಂಥವರೆಲ್ಲ ಆಡಿಕೊಂಡು

ನಕ್ಕರು,ಬಿಚ್ಚಿ ಬಿಸಾಕಿ

ನಿಕ್ಕರು.

ಮೀನಾದಿ ತಿಮಿಂಗಿಲ,ಮೊಸಳೆ ಮಕ್ಕಳು

ಮರಿ ಕಳೆದುಕೊಂಡು ರೋಧಿಸಿದವು.

ನಡುಗಡ್ಡೆಗಳು ನಡು

ನಡುಗಿ,

ಹಡಗುಗಳು ಗಡ ಗಡ

ಗಾಬರಿ.ಬಂಡೆಗಳು ಬಿಕ್ಕಳಿಸಿ,ಜಲಚರ

ಗಳಿಗೆ

ಜಲ ಜಲ ಬೆವರ್ಜಳಕ.

ಜಾವದ ಹೊತ್ತಿಗೆ ನಿರಾಳ ಭೇದಿ

ನಿಂತ ಹೊಟ್ಟೆಯಷ್ಟೇ.

ಚಂದ್ರ,ನಕ್ಷತ್ರ

ಮುಖ ಮುಖ ನೋಡುತ ಗಂಭೀರವಾಗಿ

ಕಾಣೆಯಾದರು.

ಮೂಡಣ ಸೂರ್ಯನ ಚಿನ್ನದ ಕೋಲು

ತಿವಿಯುತಿತ್ತು ನಚ್ಚಗೆ

ರಾತ್ರಿ ಪೂರ ನಿದ್ದೆಗೆಟ್ಟು ಮಲಗಿದ್ದ ಅಲೆ

ಗಳಿಗೆ.

ಮೈ ಕೊಡವಿ ಮೇಲೆದ್ದ ಮನಸು

ಬೇರೊಂದು ಸರೋವರ.