ಕಸಿವಿಸಿ ಕನಸು

ಎತ್ತೆತ್ತಲು ಮೆತ್ತಿಹ ಮನುಜನ ಬಾಡು

ರಣಲೋಕದ ಕಿಡಿ ಕಿಡಿ ಸುಡುಗಾಡು

ಸೊಕ್ಕಿಗೆ ಸಿಕ್ಕಿ ದಿಕ್ಕೆಟ್ಟಿಹ ಜಗ

ಉರಿವುದು ಕಾಣದೊ ಮೃತ್ಯುವು ಧಗಧಗ

ಅಗ್ನಿಯ ಅಪ್ಪುಗೆ ಆವರಿಸೆ ಜಗವ

ದಿಕ್ಕೆಟ್ಟಿಹ ಗತ್ತಿಲ್ಲದ ಮಾನವ

ಮುಗಿಲಿಗು ನೆಲಕೂ ಅಂತರವಿಲ್ಲ

ಸಿಡಿಮದ್ದುಗಳುಗುಳುವ ಹೊಗೆಯೇ ಎಲ್ಲ

ಪಸರಿಸಲೆಲ್ಲೆಡೆ ಪರಮಾಣುವಿನಲೆ

ಗುರಿಗಳಿಲ್ಲದೆ ಗುಡಿಗಿಹ ಧಾಂದಲೆ

ಅಂಗಗಳೆರಚಿವೆ ಸುತ್ತಲ ನೆಲದಲಿ

ರಂಗವು ತುಂಬಿದೆ ರಂಗಿನ ದ್ರವದಲಿ

ಸಾಗರ ನಿಲ್ಲದು ಒಂದೆಡೆಯೂರಿ

ಹರಿದಿದೆ ಎಲ್ಲೆಡೆ ನಗರದಿ ತೂರಿ

ತೇಲಿಹ ತನುಗಳು ಅರಚಿಹ ಮನಗಳು

ಅಲೆಗಳ ನಡುವಲಿ ಅಲೆದಿಹ ಜನಗಳು

ಮನೆಮಠವೆಲ್ಲವು ಮಸಣದ ತೆರದಿ

ಮಂಗಳವಾಡಲು ಮರಣದ ಸರದಿ

ಸದ್ದಿಲ್ಲದೆ ಸವೆದಿದೆ ಜೀವದ ಹಿಂಡು

ಗದ್ದಲ ಮರೆಸಿದೆ ಉಸಿರಿನ ಗುಂಡು

ಕೆಲವೇ ಕೆಲವೆಡೆ ಮನುಜನ ಬಳಗ

ಸೃಷ್ಟಿಯು ಚೆಲ್ಲಿತು ವೇದನೆ ಕೊರಗ

ಮೌನದಿ ಮಲಗಿಹ ಮಂದಣ ಲೋಕ

ಹೊಗೆಯಾಡುತಿರೆ ಎಲ್ಲೆಡೆ ಶೋಕ

ದೂರದಿ ನಿಂದು ಕಾಲನು ನಗುತಿರೆ

ಬಿಡಿಬಿಡಿ ಬಿಡಿಸಿದೆ ಸಿಟ್ಟಿನ ಹೊರಪೊರೆ

ತೆಪ್ಪಗೆ ತೆವಳಿದೆ ಶಾಂತದಿ ಧರೆಯು

ಸಪ್ಪಗೆ ಮಲಗಿದೆ ಗರ್ವದ ಧಗೆಯು

ಮೂಡಣದಲಿ ಹೊಸ ಸೂರ್ಯನ ಉದಯ

ಫಳ್ಳನೆ ಅರಳಿತು ಮಾನವ ಹೃದಯ

ಕೊಚ್ಚೆ ನೀರ ಮೀನು

ಸಣ್ಣ ಬೀಜದಲಿ

ಅಡಗಿ ಕುಳಿತ ಮರ

ಕಣ್ಣು ಬಿಡದ ಬುದ್ಧ.

ದಟ್ಟ ಮೋಡದಲಿ

ಗುರುತೆ ಸಿಗದ ಹನಿ

ಚಿಪ್ಪಿನೊಡಲ ಬೆಳಕು.

ತತ್ತಿ ಗರ್ಭದಲಿ

ಬೆಚ್ಚಗಿರುವ ದ್ರವ

ಹಾರುವೆದೆಯ ತವಕ.

ಜಾವದಿಬ್ಬನಿಯ

ತೇವದಧರದಲಿ

ಉದಯದುಷೆಯ ಮೋಕ್ಷ.

ಸತತ ಕಾಲ್ತುಳಿತ

ಸಹಿಸಿ ನಗುವ ಪೊದೆ

ಕಡೆಗೆ ದಿವ್ಯ ದಾರಿ.

ತೊಗಲ ಜಾಲದಲಿ

ಸಿಲುಕಿದೀ ಆತ್ಮ

ಕೊಚ್ಚೆ ನೀರ ಮೀನು.

ಸುರಿಯಿತು ಬಿರುಮಳೆ

ಧೋ ಧೋ ಎನ್ನುತ ಸುರಿಯಿತು ಬಿರುಮಳೆ

ತಣ್ಣಗೆ ಮಲಗಿಸಿ ಕೆಂಧೂಳ

ಫಳಫಳ ಮಿಂಚಿನ ಆರತಿ ಎಲ್ಲೆಡೆ

ಢಂ ಢಂ ಗುಡುಗಿನ ಹಿಮ್ಮೇಳ

ಮರಗಿಡ ಬಳ್ಳಿಗೆ ಬೆಟ್ಟ ಕಲ್ಬಂಡೆಗೆ

ಸ್ನಾನ ಮುಗಿಸಿದ ಸಮಾಧಾನ

ಕಪ್ಪೆಯು ಮೆಲ್ಲಗೆ ಹೇಳಿತು ಮೀನಿಗೆ

ಹೊಸ ನೀರಲಿ ಬಾ ಈಜೋಣ

ನೆಲದಾ ಪರದೆಯ ಸರಿಸುತಾ ಬೀಜ

ಇಣಕಿದೆ ಗಗನಕೆ ಮುಖಮಾಡಿ

ಬಾ ಬಾ ಎನ್ನುತ ಬಿಸಿ ಕೈ ಚಾಚಲು

ಸೂರ್ಯನು ಎಡಬಲ ಎಲೆನೀಡಿ

ಹಿತ್ತಿಲಲಿ ಮೈ ಕಾಯಿಸಿಕೊಳುತಿದೆ

ಮಕ್ಕಳ ಮಣ್ಣಿನ ಗಣಪಯ್ಯ

ಕೆಸರಲಿ ತಕ ಥೈ ಎಳೆಪಾದಂಗಳು

ತಾತ ನೋಡದಿರಲಿ ದಮ್ಮಯ್ಯ

ಬಯಲು ಮತ್ತು ಬೇಲಿ

ಎಷ್ಟೊಂದು ಅನ್ಯೋನ್ಯ

ಬಯಲು ಬೇಲಿ

ನೆಟ್ಟ ಕೈಗೊಂದಿಷ್ಟು

ಪುಣ್ಯ ಬರಲಿ

ಅತ್ತಿತ್ತ ದಾಯಾದಿ

ಸ್ವಾರ್ಥ ಕಾವು

ನಡುವೆ ಬೇಲಿಯ ತುಂಬ

ನೀಲಿ ಹೂವು

ಭೂಪಟದ ಮೇಲಷ್ಟೆ

ದೇಶ ದೇಶ

ಬಯಲು ಬಲ್ಲುದೆ ಹೇಳು

ಭಿನ್ನ ಮನಸ

ಹಸಿರು ಗಿರಿಯ ತಪ್ಪಲಲ್ಲಿ

ಹಸಿರು ಗಿರಿಯ ತಪ್ಪಲಲ್ಲಿ 

ನಿಂತ ಬಿದಿರ ಬೊಂಬಿಗೆ 

ಕೃಷ್ಣ ಬಂದೆ ಬರುವನೆಂಬ

ದಟ್ಟವಾದ ನಂಬುಗೆ 

ಗೋವುಗಳನು ಮೇಯ ಬಿಟ್ಟು

ನೋಡದಿರನು ತನ್ನನು

ಸನಿಹ ಬಂದು ಒಲವ ಬೆರೆಸಿ

ಮಾಡದಿರನು ಕೊಳಲನು

ಊದಿ ಗೋವುಗಳನು ಕೂಗಿ

ಮಾಡಿಕೊಡುವ ಪರಿಚಯ

ನೆಗೆದು ಬರುವ ಕರುಗಳಲ್ಲಿ

ಥೇಟು ಅವನ ಅಭಿನಯ 

ರಾತ್ರಿ ರಾಧೆ ತೊಡೆಗೆ ಒರಗಿ

ಹರಿಸದಿರನು ನಾದವ

ಅವಳ ನಿದಿರೆ ಕೆಡಿಸಬಲ್ಲ  

ಮೋಡಿಗಾರ ಮಾಧವ 

ಅವಳ ಅವನು

ಕುಡಿಮೀಸೆ ತುಂಟನಗೆ ದಿಟ್ಟ ನಿಲುವು

ಕಿಚ್ಚಿಡುವ ಕಂಗಳಲಿ ತುಂಬಿದೊಲವು;

ಎದೆ ತೊಟ್ಟಿಲಲಿ ನಾನು ಪುಟ್ಟ ಮಗುವು
ನನ್ನವನ ತೆಕ್ಕೆಯಲಿ ನನ್ನ ಜಗವು.

ನಡುದಾರಿಯಲಿ ಒಮ್ಮೆ ಸಿಕ್ಕಿದವನು

ಜಡಗೊಂಡ ಜೀವವನು ಹೊಕ್ಕಿದವನು;

ತೊರೆಯಾಗಿ ನನ್ನೊಳಗೆ ಉಕ್ಕಿದವನು

ಕೊರಳೆಣೆದು ಕೊರಳಿಗೆ ತಾ ಬಿಕ್ಕಿದವನು.

ಅತಿ ಪ್ರೀತಿ ಮಿತ ಮಾತು ಭಾವ ಜೀವಿ

ತಾಯ್ಮಮತೆ ಹೆಂಗರುಳು ತುಂಬಿದರವಿ;

ಬೊಟ್ಟಿಟ್ಟು ಬೈತಲೆಗೆ ಹೂವ ಮುಡಿಸಿ

ಹಣೆ ಮೇಲೆ ತುಟಿ ಮುದ್ರೆ ಬಾಷ್ಪ ಬೆರಿಸಿ.

ದೀಪವನು ಊದುವನು ತೋಳ ಬಳಸಿ

ಸೀರೆ ಕುಪ್ಪಸಗಳಿಗು ಜೋಮು ಹಿಡಿಸಿ;

ಅದೆ ಕೋಣೆ ಅದೆ ಮಂಚ ರಾತ್ರಿ ಹೊಸದು

ಅಚ್ಚರಿಯ ಹಚ್ಚುವನು ಮೈಯ ಮಸೆದು.

ತುಂತುರು ಮಳೆ

ಕಿಟಕಿಯಾಚೆ ತುಂತುರು ಮಳೆ ಎದೆಯ ತುಂಬ ನೆನಪು

ತಣ್ಣನೆ ಹವೆ ಸೂಸುತಿರಲು ಅವಳ ಉಸಿರ ಕಂಪು

ಕಾರ್ಮುಗಿಲ ಜಗಲಿ ಮೇಲೆ ಅವಳ ದಟ್ಟ ಹೆರಳು

ಹನಿಯನುಟ್ಟ ಹೂವ ಪಕಳೆ ಚಿನ್ನದುಗುರ ಬೆರಳು

ಒದ್ದೆ ನೆಲದ ಕುರಿಯ ಹೆಜ್ಜೆ ಕೊಡದೆ ಉಳಿದ ಮುತ್ತು

ಕೊಳದ ತರತರಂಗ ಚಕ್ರ ಅವಳ ನೆರಳ ಗಸ್ತು

ಕಮಲದೆಲೆಯ ನೀರ ಗೋಲಿ ಹೊಳೆವ ತುಂಟ ಕಣ್ಣು 

ಏಳು ಬಣ್ಣದಾ ಬಿಲ್ಲಿನೊಳು ನಿಂತಳೇಕೆ ತಾನು

ಮಳೆಯ ಹನಿಗು ಕಣ್ಣ ಹನಿಗು ನಡುವೆ ಇರುವುದೇನು

ಅವಳೆ ಬಂದು ಹೇಳಬೇಕು ಕಾಯುತಿರುವೆ ನಾನು 

ಮಾನಸ ಸರೋವರ

ಮೈ ಚಾಚಿ ಮಲಗಿದ್ದ ಮನಸು

ಒಂದು ಸರೋವರ.

ಪಡುವಣ ಸೂರ್ಯನ ಚಿನ್ನದ ಕೋಲು

ತಿವಿಯುತಿತ್ತು ಬೆಚ್ಚಗೆ

ಮೌನದಲೆ

ಗಳಿಗೆ.

ರಾತ್ರಿ ಚಂಡಮಾರುತ;ಒಳಗೆಲ್ಲ

ಡುಬು ಡುಬು ಡುಬು,ಹೊರಗೆಲ್ಲ

ಪರ ಪರ ಪರ.

ಚಂದ್ರ,ನಕ್ಷತ್ರ-

ಇಂಥವರೆಲ್ಲ ಆಡಿಕೊಂಡು

ನಕ್ಕರು,ಬಿಚ್ಚಿ ಬಿಸಾಕಿ

ನಿಕ್ಕರು.

ಮೀನಾದಿ ತಿಮಿಂಗಿಲ,ಮೊಸಳೆ ಮಕ್ಕಳು

ಮರಿ ಕಳೆದುಕೊಂಡು ರೋಧಿಸಿದವು.

ನಡುಗಡ್ಡೆಗಳು ನಡು

ನಡುಗಿ,

ಹಡಗುಗಳು ಗಡ ಗಡ

ಗಾಬರಿ.ಬಂಡೆಗಳು ಬಿಕ್ಕಳಿಸಿ,ಜಲಚರ

ಗಳಿಗೆ

ಜಲ ಜಲ ಬೆವರ್ಜಳಕ.

ಜಾವದ ಹೊತ್ತಿಗೆ ನಿರಾಳ ಭೇದಿ

ನಿಂತ ಹೊಟ್ಟೆಯಷ್ಟೇ.

ಚಂದ್ರ,ನಕ್ಷತ್ರ

ಮುಖ ಮುಖ ನೋಡುತ ಗಂಭೀರವಾಗಿ

ಕಾಣೆಯಾದರು.

ಮೂಡಣ ಸೂರ್ಯನ ಚಿನ್ನದ ಕೋಲು

ತಿವಿಯುತಿತ್ತು ನಚ್ಚಗೆ

ರಾತ್ರಿ ಪೂರ ನಿದ್ದೆಗೆಟ್ಟು ಮಲಗಿದ್ದ ಅಲೆ

ಗಳಿಗೆ.

ಮೈ ಕೊಡವಿ ಮೇಲೆದ್ದ ಮನಸು

ಬೇರೊಂದು ಸರೋವರ.